De buurtvaders- en moeders van de Schilderswijk

  • November 12, 2024
  • 8 min lezen

Of het nu gaat om het helpen van een buurman, het organiseren van een activiteit voor kinderen, of het ondersteunen van ouderen; in Den Haag staan we voor elkaar klaar. In de rubriek Hagenaars voor elkaar, delen wij verhalen over Hagenaars die zich inzetten voor een ander en voor de stad. Een stad waarin we naar elkaar omkijken. Een stad waarop wij trots mogen zijn!

In deze Hagenaars voor elkaar spreken we met buurtvader Mammar en voormalig buurtmoeder Rabia, beide actieve inwoners van de Schilderswijk die op hun eigen manier het verschil maken. Zij vertellen hoe het is om buurtvader en buurtmoeder in de Schilderswijk te zijn en hoe zij de wijk dichter bij elkaar brengen.

Mammar is geboren in Marokko en op veertienjarige leeftijd naar Nederland gekomen. Hij woont inmiddels met zijn gezin al heel wat jaren in zijn geliefde wijk, de Schilderswijk. Naar aanleiding van de jeugdproblemen in de wijk besloot Mammar, samen met vier buurtgenoten dat er iets moest gebeuren in de wijk en bedachten hoe zij zelf hun handen uit de mouwen konden steken. Zo ontstonden de ‘buurtvaders’, een initiatief dat in Amsterdam al een succes bleek. ‘We dachten: laten we kijken wat we in onze eigen buurt kunnen doen. Niet altijd maar met de vinger wijzen en vinden dat anderen het voor ons op moeten lossen. Nee, samen ons steentje bijdragen aan onze wijk, want alle beetjes helpen.’

Een luisterend oor en een helpende hand

De buurtvaders lopen twee avonden per week hun ronde door de wijk. Hun taak is vooral het signaleren van gebreken in de buitenruimte, waaronder lichtmasten die het niet doen of overvolle ondergrondse containers. ‘Dat melden we aan de gemeente en zij gaan er dan wat aan doen.’ Daarnaast vervullen de buurtvaders ook een belangrijke sociale functie in de wijk. Zo gaan ze het gesprek aan met de bewoners. ‘We kennen elkaar allemaal in de wijk. Dat maakt de stap wat kleiner om mensen aan te spreken. We luisteren dan naar wat hen dwars zit, wat ze missen in de wijk of waar ze hulp bij nodig hebben.’ De buurtvaders zijn er echt voor de wijk en haar bewoners. ‘We komen ook wel eens jongeren tegen die van school af zijn. Dan proberen we zo goed mogelijk te bemiddelen zodat zij uiteindelijk toch terug naar school kunnen gaan.’

Buurtmoeders: de stille krachten in de wijk

Naast buurtvaders zijn er ook buurtmoeders; vrouwen uit de wijk die op hun eigen manier actief zijn. Deze buurtmoeders spelen een belangrijke rol achter de schermen. Wanneer nodig, helpen de zij door te bemiddelen in gezinssituaties of door ondersteuning te bieden waar dat het hardst nodig is. Rabia is een voormalig buurtmoeder en zet zich dagelijks in voor de wijk. ‘Er zijn problemen in de wijk en we weten we dat we dat niet allemaal kunnen oplossen. Maar alle positieve bijdragen zijn mooi meegenomen.’

Korte lijnen

De buurtvaders hebben korte lijnen met de gemeente en de politie, maar zijn er op de eerste plaats voor de bewoners. Daarnaast werken de buurtvaders nauw samen met andere initiatieven in de wijk. Ieder voor zich, maar toch samen. ‘We hebben korte lijnen met de gemeente en de wijkagenten, maar ook met de andere organisaties in de wijk. Wanneer je dan iets tegenkomt waar wij zelf niet zo veel in kunnen betekenen, dan kunnen we bijvoorbeeld een jongerenwerker inlichten en inschakelen. Zo krijgt iedereen de hulp die ze nodig hebben.’
‘We zijn de oren en ogen van de wijk. Maar we proberen ook te bemiddelen. In de wijk lopen de gemoederen wel eens hoog op, bijvoorbeeld tijdens het WK of tijdens Oud en Nieuw. Dan zegt de wijk: ‘we zullen eens wat van ons laten horen!’, zegt Mammar lachend. ‘Op deze momenten gaan we zo veel mogelijk het gesprek aan om de gemoederen te sussen. ‘We kunnen de situatie toch niet veranderen. Dan zeg ik altijd tegen de mensen: joh, laat je niet gek maken. Het is gebeurd en dat is vervelend, maar hou je rustig’.

Bruggen bouwen

Ook proberen de buurtvaders de afstand tussen de politie en de bewoners van de wijk te verkleinen. Mammar vindt het zelf alleen maar positief dat er politie is en voelt zich daar veilig door. ‘Dat probeer ik ook altijd over te brengen aan de mensen in de wijk, dat er over ze gewaakt wordt. Maar we gaan ook het gesprek aan met de politie zelf, waardoor ze de wijk en de bewoners beter leren begrijpen. Dit heeft ervoor gezorgd dat er veel minder wrijving is.’ Deze gesprekken hebben zijn vruchten afgeworpen en de buurtvaders merken dat er een betere relatie is tussen de politie en de bewoners in de wijk. ‘Je ziet dat ze veel meer met elkaar op een positieve manier omgaan. Dan rijdt er politie op de fiets door de wijk en dan stoppen ze even om een praatje te maken met de bewoners’, zegt Mammar glimlachend. ‘Dat hadden we ons een aantal jaar geleden niet kunnen voorstellen!’

Vooral in de beginperiode was het wel eens lastig. Eerst werden ze gezien als buurtverraders, een soort doorgeefluik naar de politie en de gemeente. Maar nu is dat beeld flink verbeterd en ziet de wijk steeds meer in dat de buurtvaders er in eerste plaats zijn voor hen. Veel jongeren uit de wijk worden ouder, krijgen zelf kinderen en gaan inzien welke belangrijke rol de buurtvaders vervullen in de wijk. ’De vervelende jongeren van toen die tijd, die ons bekogelden en onze autobanden lek prikten, zetten zichzelf nu ook in voor de wijk. Wij worden ook een stukje ouder, hè. Het is onze bedoeling om iets achter te laten en over te dragen. Dat diezelfde jongens het stokje van ons overnemen, daar zijn we echt hartstikke trots op.’ Al hoopt Mammar wel dat hij samen met de groep die zij nu hebben gevormd nog heel lang door kan gaan.

Vanuit het hart

Mammar is heel bescheiden over wat de buurtvaders eigenlijk voor de wijk betekenen. Voor hem is het logisch dat je je steentje bijdraagt in je eigen buurt. Maar het is wel iets dat je volgens hem alleen vanuit je hart kun doen. ‘Je moet betrokken zijn. Bij de wijk en bij de bewoners. Als je niet betrokken bent, als je het niet vanuit je hart doet en je de wijk niet liefhebt, dan wordt het lastig om dit te doen.’ Rabia knikt instemmend. ‘Dat is ook het voordeel, dat we het vrijwillig doen. Daarom komt het ook echt uit het hart.’

Bos gekleurde tulpen

Trots op de wijk, dat zijn de buurtvaders zeker. ‘Ik zeg altijd dat ik hier ben geboren’, zegt Mammar glimlachend. ‘Ik had hier al lang weg kunnen gaan, maar dat heb ik nooit gewild. Ik heb het naar mijn zin en er zijn veel mensen die je kent. En ja, als iedereen van de problemen wegloopt, wat laat je achter en wie gaat dat oppakken?’. De wijk is erg multicultureel, maar juist dat maakt de wijk volgens Mammar en Rabia mooi. ‘Als je naar de bloemenzaak gaat, wat wil je kopen? Tulpen in één kleur of een bos gekleurde tulpen, van alles en nog wat? Dat is dus deze wijk’, vult Rabia glimlachend aan.

De Schilderswijk heeft ook wel eens negatieve aandacht in de media gekregen, daar zijn Mammar en Rabia zich van bewust. ‘In elke wijk heb je zo je problemen, nergens is het helemaal perfect. Het is ook belangrijk om je te realiseren waar je woont. Maar het mooie aan de Schilderswijk is dat we hecht zijn met elkaar. Binnen een mum van tijd kan je hier in principe 100 man op de been krijgen!’

'Deze wijk is een bos gekleurde tulpen, van alles en nog wat.'

Rabia

Volg ons op onze socials